کد مطلب:12326 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

يك جوان چه مقدار ميتواند آزادي عمل داشته باشد و در مورد آنچه در ارتباط با خودش است، مانند: طرز لباس پوشيدن، رفتن به مكانهاي عمومي، آرايش كردن و... تصميم بگيرد؟

هر جواني پس از بلوغ و رسيدن به سن تكليف وظيفه دارد هر آن چه بر او واجب است، انجام دهد و كارهاي حرام را ترك كند، از اين رو، بايد احكام و مسائل اسلامي را فرا گيرد و از مرجع تقليد، تقليد نمايد، بنابراين در واجبات و محرمات ميان يك جوان بالغ و انسان مسن يا پير تفاوتي نيست و يك جوان در واجبات و محرمات آزادي عمل ندارد و تفاوتي نميكند كه آن عمل در ارتباط با خودش باشد يا در ارتباط با ديگران باشد.

براي نمونه، پوشاندن بدن ـ به جز دستها تا مچ و صورت ـ در برابر مرد نامحرم بر زنان واجب است، يك دختر جوان هم بايد به اين واجب عمل كند و نميتواند بگويد چون در ارتباط با خودم هست آزادي عمل دارم.

كارهايي كه واجب يا حرام نيست، بلكه مستحب يا مكروه و يا مباح است، آزادي عمل وجود دارد، و در اين مورد تفاوتي ميان جوان و غيرجوان نيست.

آنچه از آيات قرآن در مورد لباس استفاده ميشود، اين است كه: لباس آن چيزي است كه اندام انسان را پوشانده زشتيهاي بدن را پنهان ميسازد در سوره اعراف، آيه 26، آمده است: يَـَبَنِيَّءَادَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَيْكُمْ لِبَاسًا يُوَ َرِي سَوْءَ َتِكُمْ وَرِيشًا وَلِبَاسُ التَّقْوَيَ ذَ َلِكَ خَيْر;(اعراف،26) اي فرزندان آدم! لباسي براي شما فرو فرستاديم كه اندام شما را ميپوشاند، و مايه زينت شما است، و لباس پرهيزگاري بهتر است. البته فايدة لباس، تنها پوشاندن تن، و مستور ساختن زشتيها نيست، بلكه براي زيبايي و زينت نيز ميباشد كه اندام انسان را زيباتر از آن چه هست، نشان ميدهد.

خلاصه مطلب اين كه به طور كلي، لباس بايد به گونهاي باشد كه اندامهاي انسان را پوشانده و مستور نمايد، و از طرفي، لباس شهرت هم نباشد، بطوري كه نظر ديگران را به خود جلب نمايد. در مورد آرايش و زينت بايد گفت: اسلام مانند تمام موارد، حد اعتدال را انتخاب كرده است، نه مانند بعضي كه ميپندارند استفاده از زينتها و زيباييها ـ هر چند در حد اعتدال باشد ـ مخالف زهد و پارسايي است، و نه مانند تجمّل پرستاني كه غرق در زينت شده به هرگونه نادرستي براي رسيدن به اين هدف نامقدس تن ميدهند; از اين رو در اسلام، استفاده كردن از زيباييهاي طبيعت، لباسهاي زيبا و متناسب، به كار بردن انواع عطرها و مانند آن، نه تنها مجاز شمرده شده، بلكه به آن توصيه و سفارش نيز شده و روايات زيادي از پيشوايان مذهبي، در اين باره، در كتابهاي معتبر نقل شده است; براي مثال در تاريخ زندگي امام حسن مجتبي7 ميخوانيم: هنگامي كه آن حضرت به نماز برميخاست، بهترين لباسهاي خود را ميپوشيد; سؤال كردند چرا بهترين لباس خود را ميپوشيد؟ فرمود: ان الله جميل و يحب الجمال، فاتجمل لربي و هو يقول; خذوا زينتكم عند كل مسجد; خداوند زيبا است و زيبايي را دوست دارد و به همين جهت، من لباس زيبا، براي راز و نياز با پروردگارم ميپوشم، و هم او دستور داده است كه زينت خود را به هنگام رفتن به مسجد برگيريد.(وسائل الشيعه، ج 3، ابواب احكام الملابس) اين تعبير كه خداوند زيبا است و زيبايي را دوست دارد، يا تعبير به اين كه خداوند، زيباييها را آفريده، همه اشاره به اين حقيقت است كه اگر استفاده از هرگونه زيبايي ممنوع بود، خداوند هرگز اينها را نميآفريد، ولي مهم اين جا است كه اغلب در اين گونه موضوعات، مردم راه افراط را ميپويند، و با بهانههاي مختلف، رو به تجملپرستي ميآورند; به همين دليل، قرآن مجيد بلافاصله، بعد از ذكر اين حكم اسلامي، مسلمانان را از اسراف و زياده روي و تجاوز از حد بر حذر ميدارد. در هر صورت روش قرآن و اسلام در اين مورد، روش موزون و معتدلي است كه نه جمود و تمايلات زيبا پسندي روح انسان را در هم ميكوبد، و نه بر اعمال مسرفان و تجمل پرستان صحّه ميگذارد.

بنابراين يك جوان در كارهايي كه واجب يا حرام نيست، آزادي عمل دارد، مگر اين كه والدين امر يا نهي نمايد، كه اطاعت آنان واجب است.